Puinruimen – geen paniek

Het was maandag, tijd: 8.50 uur. Normaal begin ik, na minstens 2 Espresso’s, niet eerder dan 9.00 uur.

Om eerlijk te zijn: meestal om 9.10 uur. Dit keer zat ik heel toevallig al vanaf 8.30 uur achter mijn notebook.

De dame aan de telefoon, ik schat haar in de buurt van 30 jaar, klonk vriendelijk maar gehaast. En een beetje paniekerig.

“Jeroen ik las dit weekend op je website dat jij een soort van 1-loket service op het gebied van WordPress websites biedt?”

“Klopt’, antwoordde ik. “Zullen we even kort kennismaken? Hoe heet je en waar doe jij in?” vroeg ik vriendelijk.

Want ik bent netjes opgevoed (what’s in a name?). En dit leek me een goede openingsvraag.

“Ik heet Chantal (echte naam bij mij bekend) en ik ben marketingmanager bij een bedrijf gespecialiseerd in huidverzorgingsproducten en hoogwaardige behandelingen in het hogere prijssegment” antwoordde ze een tikkeltje stijfjes.

“Lijkt me heel leuk werk” zei ik naar waarheid. En daarna: “Ik werkte een paar jaar geleden namelijk voor een klant die in heel Europa ook deed in dergelijke producten’.

Door de telefoon hoorde ik een pak van Chantals hart donderen.

“Je hebt dus ervaring in onze branche?’ vroeg Chantal me ter bevestiging. “Kun je wel zeggen” antwoordde ik.

Direct daarna kwam ik, ondanks het vroege tijdstip, terzake: “Waarmee kan ik je helpen Chantal?”.

Toen stak Chantal van wal. “Samen met mijn assistente en een bevriende ontwerper ben ik nu ruim 4 maanden, tussen al het andere dagelijkse werk door, dag en nacht aan het werk met onze nieuwe website inclusief een webshop voor 50 producten.”

“Maar we komen geen steek verder. Niet met de structuur, niet met de techniek en al helemaal niet met klant- en Google-vriendelijke teksten.”

“Iedereen binnen het bedrijf bemoeit zich er inmiddels mee en wij worden nu allerlei verschillende kanten opgestuurd.”

Met een heerlijk gevoel voor overdrijving: ‘Geloof me, het is echt een puinhoop. Jeroen, kun en wil jij dit k-project (zo zei ze het letterlijk) voor en met ons vlottrekken?”

“Mijn directie eist dat we uiterlijk eind juli een topwebsite met een topwebshop online hebben.”

Volkomen overbodig voegde ze eraan toe: “We hebben nu dus enorm veel haast. Zal ik je de link sturen naar het website-design dat we nu hebben? Het was bijna geen vraag.

Dat wat Chantal een webdesign had genoemd was een ramp. De structuur was… om te janken.

Ongeveer elke logica ontbrak. Daar kwam bij: de vormgeving was achterhaald en duidelijk gemaakt door iemand zonder webdesign-ervaring. Pakkende beelden en teksten? Niet aanwezig.

Een krachtige profilering van het betreffende bedrijf? Nope. Verleidelijke calls to action? Nix nie.

En de webshop was vrijwel onzichtbaar weggestopt in een hoekje.

Misschien denk je dat ik samen met Chantal als een jekko een redesign heb gemaakt. Dan ken je me niet echt.

Eerst bekeek ik hun huidige website. Vervolgens de websites met webshops van hun belangrijkste goede en slechte concurrenten.

De volgende middag om 14.00 uur hadden we een video-afspraak. Ruim 2,5 uur vroeg ik Chantal, figuurlijk gezien uiteraard, het hemd van het lijf.

Ik zaagde haar door over ongeveer van alles rondom hun producten en diensten, hun verkoop en hun marketing-communicatie. Ten slotte hadden we het over de verwachtingen en eisen van de directie rondom hun website met webshop.

Twee dagen later had ze mijn voorstel voor de structuur/opzet, profilering en dergelijke in haar mailbox. Samen met mijn ‘fixed price’ voor mijn werk als ‘webarchitect’, projectleider en SEO-tekstschrijver.

Omdat ze haast had stuurde ik haar ook meteen een ‘wireframe’, een zwart/wit computerschets met de opzet zoals ik die adviseerde.

Het zal je niet verrassen: Chantal en ik zijn ‘in business’. Volgende week presenteer ik een uitgebreide versie van het ‘wireframe’ aan haar 5-koppige directieteam.

Of we die uitdagende deadline gaan halen? Natuurlijk!

Ben jij ook vastgelopen met je website/webshop? En kun je wel wat enthousiaste hulp inclusief een frisse blik gebruiken?